Kamperen in Afrika

Na een vermoeiende maar prima vlucht zijn we op Schiphol aangekomen.
Verder met de trein naar Dieren en Hengelo.
In Hengelo zijn Willy en Eddy door Jieles en Corrie thuis gebracht.

Helaas is de vakantie voorbij.
We vonden het erg leuk dat jullie met ons mee reisden.

Groeten van Willy, Henriette, Bart en Eddy.

Giraffes-voor-de-deur

Om half vier weer op pad. Nu heerlijk met slechts zes man in de jeep.
Uiltje, kudde nijlpaarden, die meteen het water invlogen. Onze gids vertelde dat nijlpaarden helemaal niet konden zwemmen en in het water wandelen.
We zagen ook nog twee leeuwen, eentje met een zeer pootje.
In het donker reden we verder. Opeens scheen Sep met een grote schijnwerper op een hol en zagen we een kindje hyena met zijn koppetje naar buiten komen. En weer verdwijnen. Een eindje buiten het hol liep moeder hyena met nog twee jonkies voor ons op het pad. Ongelooflijk, wat prachtig weer. Even later kwamen er nog twee jonkies bij. Wat boften we.
We hadden wel een geweldige gids met Sep als speurder, ze gingen gewoon van het pad af, dwars door bosjes om ons alles te laten zien.
Terug bij de Lodge wachtte ons weer een heerlijk haardvuur en een mooi gedekte tafel.
Vooraf een filodeegtaartje gevuld met spinazie en feta.
De heerlijke varkenslapjes konden we nauwelijks op. Zoveel met lekkere worteltjes en gebakken aardappeltjes. Het toetje van crumbeld appeltaart met vanillesaus was heerlijk.

Om zes uur gewekt. Het was koud. Snel aangekleed en om half zeven zaten we in de jeep. Dit keer fijn voorin. Dan zie je het allemaal net wat beter.
Ook nu weer eerst impala’s. Onze gids was op zoek naar de “katachtigen”. Die wilde iedereen graag zien. Bij een bruggetje was een luipaard gesignaleerd. Stil bleven we daar staan en opeens vloog hij vanonder de brug door de droge beekbedding de struiken in. Een flits en weg was hij. Maar we hadden hem gezien.
Niet lang daarna kwamen we bij een plekje waar twee luipaarden lagen. Ééntje vloog meteen weg, maar de ander bleef gewoon liggen. Zo nu en dan ging hij zitten, keek om zich heen, vond het wel veilig en ging weer liggen. Ongelooflijk, we konden hem bijna aanraken. Wat een prachtig dier. Grote zwarte vlekken en blokjes bij de hals.
Toen we ook nog stil bleven staan bij twee leeuwen, die gewoon langs de kant van de weg lagen te slapen, was onze ochtend helemaal goed. Het was niet te geloven. Als we uit zouden stappen, zouden we er bijna bovenop staan. Het interesseerde hen niet. Soms ging er één oog open, keek even en sliep dan gewoon weer door.
Op de terugweg naar de Lodge zagen we bij een pool op de oever moeder en kind nijlpaard. Prachtig. Bij moeder op de rug zaten allemaal vogeltjes om de insecten bij moeder te verwijderen. De yellowbilled en redbilled oxpeckers. Even later verdwenen moeder en kind in het water en voegden zich bij hun soortgenoten. Op een grote kale tak zat een gier, precies als uit de strip van Olie B.Bommel.
Wat een prachtig begin van de morgen.
Terug genoten van een prima ontbijt.

Egyptische gans

Gier

Impala

Leeuwen

lilacbreasted roller

Luipaard

Nijlpaarden

Er weer er vroeg uit. Niet omdat we veel kilometers moeten rijden, maar omdat we om twee uur in de Lodge moeten zijn voor de lunch met aansluitend de game-drive.
We rijden eerst nog een stuk door Polokwane, wat een drukke stad.
Maar al snel zijn we de stad uit en klimmen we richting het Kruger Park. De omgeving wordt weer veel mooier. We zien bananenplantages, sinaasappelvelden en mangoboomgaarden.
In de verte zien we de contouren van de Drakensbergen.
Als we de eerste poort van het poort door zijn, zien we een civet. Een prachtige zwart wit gevlekte lange kat. Een prachtig beest.
We draaien het Thornybush Private Game Reserve in. Een giga privé park met verschillende lodges. Onze Lodge is heel kleinschalig met niet meer plaats dan voor 10 personen. Ze hebben drie “Prins Bernard” tenten en drie kleine huisjes.
We worden opgewacht en verwelkomd met een drankje en een warm handdoeken om ons op te frisser.
Daan gaan we naar onze tent. We hebben eerlijk geloot wie in de tent gaat en wie in het huisje. Eddy en Willy wonnen en kozen voor de tent.
Het is er in eerste instantie koud, maar het went snel. De badkamer is ” buiten”. Dat wil zeggen, wel een muurtje van houten paaltjes er omheen maar geen dak. Een beetje koud, dat wel.
Na een prima lunch de jeep in voor onze eerste echte jeepsafari.
We zitten achterin en schudden alle kanten op. We gaan over paden, die hobbelen en bobbelen.
Eerst zien we de gebruikelijke impala’s en kudu’s.
En dan hebben we mazzel, we zien een leeuw. Onze chauffeur is een ware kunstenaar en rijdt dwars door bosjes, zodat we er heel dichtbij komen. De leeuw kijkt op noch om naar ons en slaapt gewoon door. Zo nu en dan opent hij een oog en slaapt weer verder. Wonderlijk eigenlijk, we staan er nog geen twee meter vanaf.
Even later hebben we weer mazzel. Een grote witte neushoorn steekt de weg over en meteen rijden we de Bush weer in om hem goed te kunnen zien. En dat kunnen we. Wat een gigantisch beest. Hij laat zich even fotograferen en vindt het dan welletjes en verdwijnt sneller dan gedacht van zo’n groot beest, de bossen in.
Helaas zien we verder niets meer, wel rijden we nog een keer langs het plekje van Marvin, zoals de leeuw genoemd werd. Het is al een oude leeuw, zo’n 12 jaar oud. Hij ligt nog steeds op zijn plekje en laat zich gewoon heerlijk fotograferen. Hij heeft genoeg te eten gehad en heeft alleen nog behoefte aan slaap.
Terug wacht ons het diner.
In een beschut rondje, maar in de open lucht, is in het midden een gigantisch vuur gemaakt met daar omheen drie tafels met stoelen. Alles keurig gedekt en verzorgd. We hebben een soepje vooraf, boerenwors en lamscotelet en wat groente met dessert brownies.
De cotelet was niet zo bijzonder, maar over het geheel wel lekker gegeten.
Nog even een wijntje gedronken en om negen uur naar bed.

Civet

Thornybush

Go-a-way bird

Impala

Neushoorn

Wildebeest

Drankje

Marvin de leeuw

Jakhals

Dinner

Weer om half zeven eruit. Ook vandaag hebben we weer een lange autotocht. Helaas is dit niet te vermijden. We willen naar een privé park dichtbij het Krugerpark. Dat ligt zuid-oostwaarts.
Onderweg krijgen we nog wat controleposten, maar gelukkig hoeven de schoenen niet uit en mogen we na een vriendelijk knikje weer verder.
Na driehonderd km bereiken we de grens met Botswana-Zuid-Afrika.
Het laatste stukje weg was echt heel slecht, vol met gaten, veroorzaakt door vrachtwagens. De vrachtwagens, die hier rijden zijn ongelooflijk. Heel lang met heel veel zware vracht en vaak met een cabine, die apart nog een soort “huisje” heeft, waar men in kan leven. Deze chauffeurs zijn echt dagen tot weken onderweg.
Bij de grens met Botswana gaan de formaliteiten gelukkig vrij snel. En ook Zuid-Afrika komen we vrij snel binnen.
In de buurt van Polokwane wordt het drukker en zien we veel bebouwing.
We zien ook weer palmen en yuca’s. Sommigen met prachtige bloemen. We zien ook cactusbomen. Prachtige stammen met cactussen als takken.
In Polokwane rijden we vierbaans door de stad, het is er verschrikkelijk druk. Gelukkig hebben we een GPS aan boord en weten we hoe we naar onze B&B moeten rijden. Die ziet er gelukkig goed uit en we genieten ten volle van een schone privé douche.
Om kwart over zeven wandelen we naar het restaurant, vier blokken verder. Volgens de receptioniste was dit een prima restaurant en ook op maandag open. Maar helaas, we staan voor een dichte deur. Dan maar terug. We bellen een taxi en volgens de receptioniste was er een goede mall met heel veel restaurantjes. Als de eigenaar ons echter hoort, adviseert hij ons “Saskia”.
Dat is echt fine dining. En dat willen wij Hollanders vast en ook zullen wij het niet duur vinden.
Zo gezegd zo gedaan. Tot onze grote verrassing komen we in een echt sjiek restaurant met vriendelijk personeel. We eten er erg lekker en de wijnen zijn voortreffelijk. De Irish Coffee, die we daarna kregen, smaakte echter helemaal niet. Slappe koffie, nauwelijks whiskey en geen slagroom. Die hebben we maar laten staan.

Ook vandaag is het weer een lange dag. 500 km maar wel over asfalt.
We ontbijten fijn in de Lodge, zodat we meteen kunnen inpakken.
Na 100 km komen we bij een controlepost, waar we weer al onze schoenen uit de auto moeten halen. We doen dit netjes, maar laten de Teva’s in de auto staan en ook de schoenen in de la zijn we zo genaamd vergeten. Het wordt niet opgemerkt. Maar wel dat Henriette foto’s aan het maken is en dat mag niet van oom agent. Ze moet ze verwijderen en dat doet ze ook met eentje. Jammer dat was nou net degene waar mensen grote zakken met schoenen aan het desinfecteren was.
Verder richting Francistown.
10 km voor Francistown kregen we de afslag naar Woodland Overstop Camping en komen weer op zand terecht. We waren het bijna ontwend.
We komen op een prachtige camping aan. Helemaal gras en met mooie bomen voor schaduw. Die hebben we echter niet nodig. De temperatuur is een beetje gedaald en het is lang niet zo warm meer. We kunnen duidelijk merken dat we 500 km zuidelijker zijn. De lange broek en de fleecen kunnen weer aan.
Bij de receptie bestellen we een braai pakket. Het bevat bief, kip en worst.
Het smaakt allemaal weer prima. Daarna nog even bij het houtvuur gezeten en tegen tienen naar bed.

Veterinary checkpoint

Woodlands Stopover camping

Braai voorbereidingen

Vandaag maken we een boottocht op de rivier de Chobe. Een gigantische rivier met overal kreekjes en dooie rivierarmen. Het is een prachtig natuurgebied met heel veel verschillende soorten vogels. Één van de hoogtepunten was toch wel een visarendpaartje samen hoog in de boom. Ook prachtige ooievaars met rode strepen op hun kop.
We zien buffels, apen, krokodillen, impala’s, olifanten en giraffen. Tegen zonsondergang liggen we stil tegenover een heuvel en zien we vanaf de heuvel tientallen buffels naar beneden komen om aan de oever water te drinken. Olifanten zwemmen het water over en we zien giraffen hollen naar de waterkant. Ze staan met hun voorpoten wijdbeens water te drinken. Apen zwermen daar omheen en in het water liggen krokodillen en nijlpaarden op de loer. Door de prachtige lichtinval is dit een plaatje om nooit te vergeten.
Na zonsondergang komen we weer terug op de camping.
Vanavond lekker de beentjes in het restaurant onder tafel.

Om half acht met een privé busje naar de watervallen. Bij de grens met Zimbabwe krijgen we voor 30 dollar een prachtige visum in ons paspoort. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.
Na 60 km bereiken we de watervallen. In de verte zie je de wolken waterdamp al opstijgen. De watervallen zijn gigantisch, over een heel breed oppervlak valt het water met donder en geweld zo’n 100 meter een nauwe kloof in. Het water spat omhoog en in een mum van tijd ben je doorweekt, ondanks de poncho’s. Maar dat is geen punt, want het is al weer behoorlijk heet en de kleren zijn dan ook zo weer droog.
Na een geweldige lunch in het Victoria Falls Hotel, rijden we naar de brug. Deze brug, gebouwd al in 1905 overspant de kloof van de watervallen met de rivier de Zambezie en is tevens de verbinding Zambia met Zimbabwe.
Verder dan de brug mogen we niet. Jammer we hadden graag nog een stempeltje Zambia in ons paspoort gehad.
Midden op de brug kun je bungee jumpen en daar had Bart zich al op verheugd. Dat ging hij doen. Met een geweldige schreeuw dook hij een diepte in van 111 meter!!! We zien hem op en neer zwiepen en dat met zijn hoofd naar beneden. Henriette en ik vinden het afschuwelijk en ik ben blij dat Eddy niet zo moedig is!
Bart vond het prachtig en na een t-shirt en een certificaat en $ 135,00 lichter, komt hij zeer voldaan bij ons weer terug.
Onze chauffeur rijdt nog naar een baobab boom. Deze is 18 meter in doorsnee en tussen de 1000 en 1500 jaar oud. Henriette en ik zijn op de foto nauwelijks nog terug te vinden. Zo gigantisch is deze.

Victoria Falls Hotel in Zimbabwe

Gewicht en volgnummer worden op de arm geschreven.

Klik hier voor de sensationele bungee jump van Bart: http://youtu.be/sFYmb2w6smE

Vandaag gaan we naar Botswana. In Ngobe passeren we de grens. Dat is een heel ritueel.
Eerst wordt er gecheckt of we vlees bij ons hebben. Alles wordt bekeken, de auto van binnen onderzocht en de snoepjes bekeken. De vrouwelijke douane lustte er wel een paar, vooral de Hollandse dropjes hadden haar aandacht. Even smeergeld ( dropjes) betalen dus. Opeens was de koelkast niet meer interessant en hoefden we nog alleen onze schoenen uit de auto te halen en door een ontsmettingswater halen. Daarna moesten we zelf met onze schoenen door het bad en daarna met auto en inzittenden door een kuil ontsmettingswater. Weer eens wat anders dan de Europese grenzen. Natuurlijk wachtte daarna de douane en na de gebruikelijke stempels en formaliteiten konden we verder naar Kasane.
We zijn Botswana nog maar net binnen of we krijgen al te maken met overstekend wild.
In Kasane boodschapjes gedaan en geld gepind. Weer een andere valuta, nu hebben we de Pula.
Bij de Kubu Lodge komen we op een camping die wat verwaarloosd is, maar we vinden een plekje met wat schaduw en stroom. Het is vandaag behoorlijk warm, zo’n 28 graden en dat voor de winter! Hier blijven we drie dagen.

Kubu Lodge