Vandaag erg luxe: het ontbijt staat voor ons klaar. Wel een keer lekker om bediend te worden.
We rijden eerst nog over asfalt langs de kust. Er hangt een lage mist. Nee, dit gebied heeft echt niets te bieden. Na 100 km slaan we af richting Uis. Meteen houdt het asfalt op en rijden we weer over grafel en wasbordjes. Henriette en ik klagen over het gehobbel achterin de auto en dat ze zachter moeten rijden. Ik ga wel eens even rijden. Nou dat viel tegen. Schakelen links is al wennen en dan ook nog goed sturen door het zand en over de ribbels. Na tien minuten hield ik het voor gezien. Ook Henriette reed niet langer. We beloofden niet meer te klagen. We hebben diep respect voor hen gekregen.
Onderweg zagen we kraampjes waar stenen werden verkocht. Toen we daar stopten, merkten we dat één van de jerrycans lekte. Na wat diesel overgegoten te hebben in de tank, weer verder. Bij een ander kraampje twee poppetjes gekocht. Één voor Dot en ééntje voor mij. Ze worden door de vrouwen hier uit de omgeving zelf met de hand gemaakt.
In Uis geluncht.
Weer verder naar de Organ Pipes. Dat zou iets geweldigs zijn van hoge basaltblokken van zo’n 35 meter hoog. Groot was dus de teleurstelling. De 5 meter haalden ze nog niets eens.
De camping was eenvoudig maar we hadden een prachtige plek bij een overkapping zodat we buiten de wind konden koken en eten.
Vandaag na de mist, weer heerlijke temperaturen rond de 22 graden. Alleen ‘s Avonds steekt er tot zonsondergang altijd een windje op.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.