Woensdag 30 sept

Vroeg eruit. We gaan voor een ochtend safari. Zonder ontbijt om zes uur op pad. Gelukkig waren we alleen met ons vieren, waardoor we vaker even konden stoppen en om uitleg vragen.
Het was op zich een mooie tocht, maar echt veel bijzonders hebben we niet gezien. Wat zebra’s en giraffen. Het was eerst nog wat fris, maar toen we om negen uur terug waren, was het al weer behoorlijk heet.
Na een goed ontbijt, de boel ingepakt. Weer werden we verrast door een aap. Voordat we er erg in hadden, was een aap in de auto en ging er vandoor met een appel.
Hoog in de boom zat ie van  onze appel te genieten!
Vandaag gingen we verder naar Zimanga Game Reserve. Een park speciaal voor fotografen. Ze hebben daar speciale fotohutten.
De reis er naar toe, ging behoorlijk vlot en tegen twee uur arriveerden we in Mguze, waar we eerst boodschappen gingen doen. De eerste drie dagen moesten we zelf koken, tenzij we met de auto 10 km verder rijden. daar was wel een goed restaurant. Het was bloedje heet, we schatten wel zo’n 35 graden. de beslissing om vanavond uit eten te gaan, was dan ook al gauw genomen.
Bij Zimanga worden we opgewacht door Henri, onze persoonlijke begeleider tijdens de safari’s. We reden naar een prachtig buitenverblijf met een knots van een tuin er omheen. Maar daar logeerden we helaas niet. We moesten daar alleen de auto parkeren.  Bleek dat we meteen op safari zouden gaan. Daar hadden we natuurlijk helemaal niet op gerekend. we hadden boodschappen in de auto, die we eerst naar ons huisje wilden brengen en we hadden ook nog helemaal niet geluncht.
Gelukkig konden we een nieuwe afspraak maken. We gingen eerst naar ons huisje, de boel weg brengen en zouden om half vier terug komen voor de safari.
Ons huisje lag op een totaal ander terrein, zo’n kwartiertje rijden van Zimanga Park.
Tot onze verrassing kregen we elk een huisje. Prachtig ingericht met een mooie badkamer en een buitendouche. Op de veranda stond een eettafel met vier stoelen en er was een buitenkeuken.
Zo snel als we konden reden we terug naar Henri.
We hadden een auto voor 10 personen met ons vieren. Mooi de ruimte, zodat we prachtig konden fotograferen en alles van alle kanten konden bekijken.
Het was een prachtig landschap. Weer totaal anders dan in Ithala en ook totaal anders vergeleken met vorig jaar.
Het was er erg droog en de aarde donkerrood van de droogte. De olifanten en de neushoorns zagen rood van het stof. Eerst ging Henri op zoek naar een Cheeta. Maar die kon hij helaas niet vinden. Wel bracht hij ons bij een koppel wilde honden. Die hadden we nog nooit gezien. De volwassenen hadden de grootte van een herdershond, maar dan met nog scherpere tanden. De oren waren rond en niet spits zoals bij onze huishonden.
We konden er vlakbij komen en we mochten zelfs uit de auto om foto’s te kunnen maken.
Het was een roedel met 14 jongen. Henri vertelde ons dat er straks wat honden naar andere parken zullen worden gebracht. Omdat er nu te veel zijn en dat is voor de wildstand niet goed.
Je wilt niet graag zien hoe 14 honden een buffel aanvallen. Ze zijn al aan het eten terwijl het dier nog leeft. Een afschuwelijk gezicht. Het lijken leuke honden maar dat zijn ze dus beslist niet.
Omdat ze aardig volgevreten waren, konden we ze tot zo’n vijf meter benaderen anders kun je beter bij ze uit de buurt blijven.
Henri liet ons veel zien: buffels, olifanten, giraffen, kudu’s, alles was aanwezig in dit park, behalve de leeuwen. Hij nam alle tijd, draaide de auto steeds zodanig dat we van allerlei uitvalshoeken konden fotograferen.
Helaas liet de cheeta en de luipaard zich niet zien. Maar we genoten van de heerlijke rit, de beesten en de informatie en het warme weer.
Om half zeven weer terug bij onze auto en gauw terug naar de huisjes. Gauw douchen en omkleden en op weg naar Mountain Ghost Inn.
Eerst naar Mkuze, dwars door het dorp en de borden volgen. Het hotel/restaurant lag wat buitenaf. We komen langs een Spa maar rijden door. We komen steeds verder van het dorp af en steeds meer in het donker. Dit is niet goed!!!!! 😳😳😳😳😳😳
We keren op een donker landweggetje.
En zien dan bij het terug rijden dat de Spa ook het gezochte restaurant is, gelukkig. We zagen ons echt niet meer koken bij het huisje.
We eten er prima.