Woensdag 5 oktober. Van Xakanaxa naar Third Bridge

Om half zes eruit. Gauw aankleden, beetje water in’t gezicht, tanden poetsen en toen naar
het botenhuis.
De boot lag al klaar en onder een opkomend zonnetje het water op.
Er was niet zo heel veel te zien. Gelukkig wel wat nijlpaarden, maar veel meer dan hun
kop kregen we niet te zien.
Een paar visarenden, wat olifanten en wat hertjes.
Om acht uur aan het ontbijt.

Wat nu weer?
Vandaag is het maar een klein stukje naar Third Bridge. 20 km!
Tegen half tien op pad. We hebben geluk. Een hele kudde olifanten met jongen steken de
weg over! Een formidabel gezicht.
We vervolgen onze weg. We moeten door een diep zandspoor. Eddy wil gas geven, maar
er gebeurt niets. Wat hij ook probeert, de auto gaat niet meer vooruit!
Daar staan we dan weer! Wat nu?
Weer de motorkap open en interessant staan kijken.
Natuurlijk weten we niks. Na wat gepruts deed de auto het weer.
We besluiten om terug te rijden naar de ingang van de camping. Misschien is daar iemand
die er wel verstand van heeft.
En inderdaad er was wel een mannetje die er verstand van had. Er was iets met de
brandstofpomp. Waarschijnlijk was er een luchtbel ontstaan. Het mannetje pompte met zijn
mond wat diesel omhoog! Bah! 😬😬😬😬
Maar hij wist precies wat te doen. Na een proefritje werd de auto goedgekeurd en konden
we weer gerust op weg. Hopen we!
Maar inderdaad we konden weer voluit op weg.
Inmiddels was het al wat laat en bloedheet, waarschijnlijk zo’n 40 graden.
De weg was moeilijk, los zand, bulten en gaten. Gehobbel en geschud. Soms was het
alsof we op zee zaten.
We bereikten the 4th Bridge. Een brug gemaakt van boomstammetjes. Het zag er allemaal
erg gammel uit. We stapten eerst maar eens uit om poolshoogte te nemen. Het leek wel te
kunnen. Eddy had er alle vertrouwen in. Ik liep er wel overheen. Het ging gelukkig goed.
Maar Bart en Henriette zagen het niet zitten. Iets verder op lag nog een brug. Zij daar naar
toe. Maar deze was afgesloten. Gelukkig hoefden ze niet terug want iets verderop konden
ze nog door het water.
Na enige vertraging konden we weer verder.
Vlak voor de camping bereikten we de 3rd Bridge. Dat was even slikken. Eerst moest je
weer over boomstammetjes. En dan dook je zo het water in. Tja, terug had geen zin, dus
dapper de gevaren getrotseerd en rijden maar.
Over de boomstammen ging het nog redelijk. Dan het water in, op de bodem lagen ook
boomstammen, je voelde ze onder de auto rollen. We schudden heen en weer, doken een
soort gat in, het water bereikte bijna de motorkap. Mijn maag zat in mijn keel, gaat dit
goed?
Maar de auto ging gelukkig weer omhoog en we bereikten veilig de overkant.
Ook Bart en Henriette kwamen netjes aan de overkant.
Iets verderop was het kantoortje van de camping. Om één uur konden we ons lekker
installeren. Helaas was er deze middag geen boottochtje meer vrij.
Tot onze verbazing kwam tegen half vier een gids bij ons om te melden dat we toch om
vier uur een tochtje konden maken.
Dat maar gedaan. We zagen prachtige vogels, olifanten tot het middel in het water al
etend aan het riet. Maar het mooiste was toch een leguaan, zonnend op een hoopje gras.
We bleven stil wachten tot hij het water in gleed. Wat een machtig beest.
’s Avonds nog een poosje bij het kampvuur gezeten. Onder het genot van allerlei dierlijke
geluiden om ons heen.