En daar staan we dan om half zes met slaperige koppen.
Gelukkig is er koffie, kunnen we een beetje wakker worden.
Eenmaal op weg, merken we dat we niet de enigen zijn die op zoek zijn naar de beroemdste vogel van CR, de quetzal.
Het is de mooiste vogel van CR, maar moeilijk te vinden en te fotograferen. Daarom heeft iedereen een gids bij zich.
De mannelijke quetzal is mooier dan het vrouwtje. Hij heeft een hele lange staart en prachtige kleuren. Heel veel blauw en groen en aan de voorkant rood.
Ook het vrouwtje heeft deze kleuren maar een veel kleinere staart.
Het mannetje probeert indruk op het vrouwtje te maken door te dansen in de lucht, als hij omhoog vliegt, dansen de veren van zijn staart sierlijk achter hem aan en dan vliegt hij met een prachtige duik naar beneden.
We hebben geluk. In een avocadoboom zit een prachtig vrouwtje. Ze laat zich door iedereen fotograferen en is dan opeens weg. De gidsen lopen zich het vuur uit de sloffen om opnieuw een quetzal te vinden. En we hebben weer geluk en zien nu zelfs het mannetje.
Wat een prachtige vogel.
Het is moeilijk fotograferen, want de zon is net op en schijnt nog niet op de heuvels.
Even later maakt ie zijn dansje. Het gaat zo snel dat je hem bijna niet kunt fotograferen. Toch heeft Eddy hem weten te knippen, helaas een beetje onscherp, maar we hebben hem.
Tegen half acht houden we op met zoeken en keren terug naar het hotel, waar ons een heerlijk ontbijt wacht.
We brengen de ochtend door in een zonnetje, maar helaas is het ‘s middags gaan regenen.
Wat het weer betreft hebben we minder geluk gehad.
Veel regen terwijl we in het droge seizoen zitten. Ook volgens de Costaricanen is het weer van slag en hebben ze dit zelden meegemaakt.
Hopelijk is het morgen in de buurt van SAN José beter.