Zaterdag 10 oktober

Weer op tijd wakker. Vandaag gaan we naar Lesotho, het hoogst gelegen land ter wereld. Het laagste punt ligt op 1000 meter en het hoogste punt op 3000 meter.
We rijden door prachtige rotsen, dan weer plat afgesleten, dan weer met aparte stukken geërodeerde rotspunten. Helaas is het erg heiig en is fotograferen niet te doen.
Om 10.30 uur bereiken we de grens met Lesotho. De grensformaliteiten gaan veel sneller dan we hadden verwacht. Na een paar stempeltjes van beide douanes, konden we al weer verder op pad.
Het is druk in de hoofdstad Maseru. Er is een complete verkeerschaoas. Een busje heeft zijn achterwiel verloren en er staat een vrachtwagen dwars op de weg. Iedereen zoekt zelf zijn weg, geen politie die het vastzittende verkeer begeleidt. Via een of ander zijweggetje weten we de chaos te omzeilen en rijden we Maseru uit.
Het is opvallend hoe Lesotho op Azië lijkt. Opeens weer veel armoe, kleine vervallen, houten huisjes en overal mensen. Ook als we de drukte voorbij zijn, zien we armoe. Kleine kinderen gaan hier vast niet naar school. We zien kleine kinderen als koehoeders en geitenhoeders. Dat is niet uit weelde.
Het begint wat frisser te worden en het begint ook enorm te waaien. We zien het zand opstuiven en de lucht wordt geel van het zand. Ramen maar dicht houden.
De laatste 7 km gaat over een hobbelig zandweggetje. We klosten en hopsen in de auto en soms is er nauwelijks nog wat te zien door het opstuivende zand.
Maar uiteindelijk komen we dan toch in Malealea Lodge aan. We weten niet wat we zien. Een beetje vergane glorie en het doet ons denken aan de communes van de jaren zeventig en tachtig. We staan hoog op een bult en we vragen ons werkelijk af wat we hier vandaag en morgen moeten doen.
De campingplek stelt niet veel voor. We kunnen een plekje zoeken tussen wat huisjes. Maar dat is geen probleem, wel de zandstorm. We besluiten maar tot de avond te wachten voordat we de tentjes klaarmaken.