Vrijdag 7 oktober. Van Audi Camp in Maun naar Nxai Pan.

Ook dat nog!

We hebben mooi van de gelegenheid gebruik gemaakt en in het restaurant ons ontbijt besteld.
Lekker gemakkelijk. Konden we meteen de boel opruimen en inpakken.
Na een uitstekend ontbijt naar Maun om te tanken en boodschappen te doen. In Nxai
Is niets, dus genoeg eten mee voor vandaag en morgen het ontbijt.
Het is al weer warm als we richting Nxai rijden. Het is een lange eentonig asfalt weg. Na zo’n 100 km krijgen we een checkpoint. Een controlepost op vlees. Ons wordt niets gevraagd, alleen even de auto uit, voetstappen door een badje en dan met de auto door een plas water.
Ook Bart en Henriette kunnen gelukkig doorrijden. Zij hadden worst bij zich voor vanavond voor de braai. Gelukkig kan dat vanavond gewoon doorgaan.
We wisselen van chauffeur en ik ga achter het stuur.
We mogen nog maar 80 km rijden maar ongemerkt rijd ik 90. Dan passeren we het bordje 60, maar in de verte zie ik al het bordje 80 en geef al weer wat gas. Ik rij 70 als ik tot stoppen word gemaand door een politieagent! Mijn snelheid was opgenomen. Er was geen ontkennen aan. Inderdaad, ik reed te hard. Bekeuring: 300 pulla. Zo’n € 24,00 voor 10 km te hard.
Het had erger gekund!
Van schrik kroop ik maar weer naast de bestuurder en reed Ed weer verder.
Na een half uur kwamen we bij de ingang van het park.
Het asfalt veranderde meteen in zand en we konden meteen weer met de banden bezig.
Weer lucht eruit tot 1,8.
En daar gingen we weer de zandbak in. Hobbelend en heen en weer rollend, reden we de laatste 25 km met een vaartje van 20 km.
Wat een moeilijke weg. Eddy had alle aandacht bij het sturen nodig, maar het was de moeite waard. We kwamen bij een prachtige plek aan. Een heerlijke, grote plek met heel veel schaduw. Heerlijk bij 40 graden.
Eerst maar eens lunchen. Er stond een nieuw toiletgebouw met tot onze verrassing warme douches. Maar voordat je er was, moest je slalommen langs een soort spijkerbed, daarna de poort goed dichtdoen en ook de toegangsdeur naar het toilet sluiten.
Even later begrepen we waarom. Op nog geen 10 meter van ons vandaan, kwam een reuzenolifant op ons kamp af. Hij wist precies de weg. Even later stopte hij vlakbij het toiletgebouw en tot onze verrassing ging zijn slurf een diep gat in. Dat was de waterafvoer van het toiletgebouw waar hij de deksel vanaf had zien te krijgen.
Hij slurpte heel veel water op en goot zich onder met water. Hij nam een douche. Dit ritueel herhaalde hij zo’n tien keer.
Daarna ging hij aan de “zuip”. Slurf in het gat, water opzuigen en de slurf naar de bek brengen. Ook dat herhaalde hij enige malen.
Er kwamen nog twee olifanten bij, maar die mochten er niet bij.
Eentje liep door, maar de ander wachtte zijn beurt af. Helaas voor hem moest hij erg lang wachten. Maar ook hij kon uiteindelijk “douchen”.
Na de lunch gingen we nog even op pad naar een waterhole in de hoop nog wat ander wild te zien. Maar het bleef bij olifanten, struisvogels, wat eenden en bokjes. Meer leverde dit ritje niet op, helaas.
Verder lekker relaxen, schrijven en braaien. Nog een poos bij het kampvuur gezeten onder een prachtige sterrenhemel.