Er vroeg uit. We gaan een boottocht maken over de rivier de Grande Tarcoles. Deze rivier vormt de grens met het park Carara. De rivier komt uit in een mangrovebos en het wetland.
We zijn ruim op tijd en kunnen nog even de vele souvenirs die ze hebben, bekijken.
Ze hebben leuke houten salamanders, met gekleurde stippen.
Leuk voor ons nieuwe terras.
Maar eerst de boottocht.
We zijn met ons vieren, dus alle ruimte.
De rivier is breed, stroomt langzaam en heeft brede zandoevers.
Een prachtig gebied voor vogels. We zijn nauwelijks op weg of we zien de eerste reigers in allerlei soorten en maten.
Bovenin de boom ziet we iets geels en inderdaad zien we de grootste toekan van CR. De black-mandibled toekan. Die kunnen we ook weer afstrepen op ons lijstje.
Maar het allermooiste komt na een bocht in de rivier: een prachtige roze lepelaar. Loopt daar statig langs de oever. Spreidt zijn veren en slaat zijn vleugels uit. Hij geeft een prachtige show. We houden onze adem in, stel je voor dat ie wegvliegt.
Even later zien we een krokodilletje. Niet zo erg imposant. Toch staat deze rivier bekend om zijn vele krokodillen.
We weten niet waar we moeten kijken, links, rechts, er is steeds wel ergens een prachtige vogel. Onze gids weet ze feilloos te benoemen. Klasse!
We bereiken bijna de monding van de Tarcoles en zien een stuk of zes lepelaars. We worden weer getrakteerd op een prachtige show.
Daarna richting de mangrove. In een boom zitten minstens tien fregatvogels, de een met een rode krop en de ander met een oranje.
Op de oever ligt een knots van een krokodil. We kunnen er erg dichtbij komen. Hij heeft wat verwondingen aan zijn staart en een gebroken poot. Maar dat heeft ie al twee jaar en het belemmert hem niet in zijn doen en laten.
Opeens zien we een reiger over het water scheren en hup een visje uit het water halen. We zien nog net dat ie aan de oever in de bosjes verdwijnt. Voorzichtig varen we in zijn richting en hij zit er inderdaad nog met het visje tussen zijn snavel.
Net op het moment dat we echt dichtbij zijn, vliegt hij weg naar de overkant. We hebben mazzel. Aan de overkant landt hij aan de oever en doet hij een poging om zijn diner te verschalken. Gaat toch nog niet zo gemakkelijk. Het visje is een beetje groot. Misschien waren zijn ogen groter dan zijn bek! 😃😃😃😃
Maar uiteindelijk lukt het. Meneer kan tevreden zijn.
We hebben een prachtige bootreis gemaakt en kennis gemaakt met de vele soorten vogels die CR rijk is.
Bij het souvenirwinkeltje kopen we allemaal twee grote salamanders met stipjes. Leuk voor aan de muren buiten.
We willen met creditcard betalen. Vraagt de juf achter de kassa om de pincode. We kijken haar vragend aan, hoe bedoel je? Of ze onze pincode kon krijgen! Dacht het niet, zegt Ed. Tja, dan konden we de salamanders niet meenemen. Gelukkig kwam er een wat snugger iemand bij en begreep het wel. Zucht van opluchting, mochten ze toch mee! 😃😃😃😃
Op de terugweg stoppen we even bij de brug over de Tarcoles.
Je bent bijna verplicht om te stoppen. Deze brug heeft in National Geografic gestaan en is beroemd om het feit dat hier meer dan 30 spitssnuitkrokodillen onder de brug zwemmen en liggen te dutten aan de oever. We tellen er zo een stuk of 35!
We willen net terug naar de auto als we een krokodil zien gapen. Je weet niet wat je ziet. Je ziet bijna wat ie gisteren heeft gegeten.
Gelukkig kan Ed nog net een foto maken.
We hebben een pracht dag gehad en veel gezien.
Voldaan terug naar het hotel.
Ook vanavond weer buffet met keus uit kip en varkensvlees. Met weer een heerlijk toetje.
Het is eenvoudig maar lang niet slecht.