We konden er vandaag een heerlijk rustig dagje van maken. Vanmiddag pas om vijf uur hadden we een game drive.
Het was maandag, dus er maar een wasdag van gemaakt. 😉😉😉
Het was weer behoorlijk warm en er stond een aangenaam briesje. Ons wasje was dan ook binnen een uur droog.
Na een prima lunch een wandeling gemaakt. Eigenlijk was het te warm, maar we wilden toch even wat doen en vanaf het topje hadden we een prachtig uitzicht over het park. Het park is in 1937 opgezet om de kleine bergzebra te beschermen. Deze zebra was bijna uitgestorven. Nu is er een weer een behoorlijke wildstand. Niet alleen de Zebra heeft hier zijn huis, maar ook wildebeesten, gemsbokken, struisvogels en nog veel meer bijzondere dieren. Vooral de eland is hier interessant. Een heel ander beest dan onze Europese eland. Deze heeft een heel bijzondere hals, een soort vetkwab hangt onder zijn bek. Hij wappert daar mee om warmte weg te halen.
Tegen vieren terug bij de tent. Gauw opfrissen en dan met de jeep op game drive. Helaas zien we geen leeuwen en cheeta’s. Wel veel zebra’s, hartenbeesten, antilopen en kudu’s.
Jammer, maar het was een leuke tocht met onderweg een pauze met wijntjes, biertjes en ook nog versnaperingen. Zo luxe hadden we het nog nooit gehad.
Tegen zeven uur terug bij het restaurant waar we ons weer lekker lieten verwennen met een heerlijk voorgerecht van zalm en carpaccio van reebok. De tournedos waren heerlijk sappig en de wijntjes perfect.
Allemaal erg lekker en dat voor € 30,00 per stel.

Het bleef gisteravond maar stormen en we waren  blij dat we niet hoefden te koken in de zandstorm. Het zou een knarsetandende maaltijd geworden zijn. 😖😖😖😖
Het “restaurant” had één menu voor 135 rand. We kregen pompoensoep, t-bone steak, koolsla en zoete aardappelpuree, toetje: chocoladecake met custardsaus.  Al met al helemaal niet slecht. En dat voor 10 euro.
Met nog een wijntje even bij het vuurtje gezeten en toen op tijd naar bed.
Om vier uur begon het gekraai van hanen, geblaf van honden en het gekrijs van de ibissen,  tegen half zes werden we opgeschrikt door Zulumuziek. Een groepje van ongeveer 10 man liep al dansend en zingend door het dorp en langs de camping.
We waren nu wel echt klaar wakker en besloten om maar op te staan. We hadden vandaag toch een lange rijdag voor de boeg. Zo’n 480 km.  Dat kwam dus eigenlijk wel goed uit.
De storm was gelukkig gaan liggen en we konden zonder zand te happen ontbijten.
Om half acht op weg. De zon was al weer goed aanwezig en we konden eindelijk de omgeving goed bekijken. Wat een prachtig landschap. Lesotho is ontzettend mooi. Jammer dat we  hier maar een dagje zijn. Het land is een langer bezoek zeker de moeite waard.
De grensformaliteiten gingen weer zonder problemen of oponthoud en we waren al weer snel op weg naar het Mountain Zebra Park. Onderweg geluncht en nog wat boodschapjes gehaald. Op zondag zijn de winkels tot één uur open, we waren net op tijd.
Na een wat saaie tocht: rechte wegen, links en rechts hetzelfde landschap van wat dorre weilanden met vee, arriveren we om vier uur bij het park. Een mooi landschap, bestaande uit heuvels en bosjes.
We vinden een mooi plekje met wat schaduw. Hier kunnen we ons de komende twee dagen wel vermaken.
Het park heeft zelfs een klein winkeltje en een restaurant. Er is niet veel nodig om ons over te halen om daar te gaan eten. We reserveren een tafeltje voor zeven uur.

Weer op tijd wakker. Vandaag gaan we naar Lesotho, het hoogst gelegen land ter wereld. Het laagste punt ligt op 1000 meter en het hoogste punt op 3000 meter.
We rijden door prachtige rotsen, dan weer plat afgesleten, dan weer met aparte stukken geërodeerde rotspunten. Helaas is het erg heiig en is fotograferen niet te doen.
Om 10.30 uur bereiken we de grens met Lesotho. De grensformaliteiten gaan veel sneller dan we hadden verwacht. Na een paar stempeltjes van beide douanes, konden we al weer verder op pad.
Het is druk in de hoofdstad Maseru. Er is een complete verkeerschaoas. Een busje heeft zijn achterwiel verloren en er staat een vrachtwagen dwars op de weg. Iedereen zoekt zelf zijn weg, geen politie die het vastzittende verkeer begeleidt. Via een of ander zijweggetje weten we de chaos te omzeilen en rijden we Maseru uit.
Het is opvallend hoe Lesotho op Azië lijkt. Opeens weer veel armoe, kleine vervallen, houten huisjes en overal mensen. Ook als we de drukte voorbij zijn, zien we armoe. Kleine kinderen gaan hier vast niet naar school. We zien kleine kinderen als koehoeders en geitenhoeders. Dat is niet uit weelde.
Het begint wat frisser te worden en het begint ook enorm te waaien. We zien het zand opstuiven en de lucht wordt geel van het zand. Ramen maar dicht houden.
De laatste 7 km gaat over een hobbelig zandweggetje. We klosten en hopsen in de auto en soms is er nauwelijks nog wat te zien door het opstuivende zand.
Maar uiteindelijk komen we dan toch in Malealea Lodge aan. We weten niet wat we zien. Een beetje vergane glorie en het doet ons denken aan de communes van de jaren zeventig en tachtig. We staan hoog op een bult en we vragen ons werkelijk af wat we hier vandaag en morgen moeten doen.
De campingplek stelt niet veel voor. We kunnen een plekje zoeken tussen wat huisjes. Maar dat is geen probleem, wel de zandstorm. We besluiten maar tot de avond te wachten voordat we de tentjes klaarmaken.

Rustig aangedaan. Vandaag een rit van 120 km voor de boeg. 😀😀
Via een goed geasfalteerde weg, rijden we richting Golden Gate National Park. Halverwege echter, houdt de mooie weg op en krijgen we een omleiding. Het is alsof we terug zijn in Namibië. Grafel en hoe! Het stuift verschrikkelijk en de weg is soms niet te zien. Maar ook dit houdt een keer op en krijgen we weer een goede weg. Wat dat betreft zijn de wegen in Zuid-Afrika heel wat beter dan in Namibië, maar hebben wel vaak potholes. Grote gaten in de weg. Het blijft goed uitkijken tijdens het rijden.
We rijden door een prachtig landschap met links en rechts tafelbergen en rotspartijen.
Onze camping, Glen Reenen Rest Camp ligt midden in de bergen.
Het is een eenvoudige maar rustige camping. We vinden een prima plek en installeren ons. Daarna een klein wandelingetje naar het hotel. Daar hebben ze WiFi en kan Eddy verder met zijn reisblog. We lunchen er meteen. Hoeven we vanavond niet te koken.
Terug bij de camping, begint het wat te betrekken. Het lijkt of er onweer op komst is. Zijn we niet blij mee! 😨😨😨
We ontdekken een soort prieeltje, iets verder op de camping. Daar zouden we goed onder kunnen zitten bij regen. Want als het regent hebben we geen enkele schuilmogelijkheid dan in ons kleine tentje. En daar kun je eigenlijk alleen maar in liggen. Verhuizen dan maar? Tentjes opgeklapt en naar het prieeltje gereden. Konden we in ieder geval schuilen. Uiteindelijk kwam er niet meer van dan een paar regendruppels en wat gedonder in de verte.
Konden we ook nog een wandeling maken naar een topje waar je een prachtig uitzicht had op de golden Gate. Twee gigantische zandstenen rotsformaties, die een soort poort vormen naar een vallei. Bij zonsondergang krijg je prachtige kleuren op de rotsformaties.
Na een wijntje en een toastje op tijd naar bed.

Erg vroeg wakker.  Zes uur. Door geschreeuw van kinderen, maar ook door de warmte. De zon brandt al weer ongenadig op onze daktentjes.
Na het ontbijt meteen op pad voor een wandeling naar de waterval. Nu is de hitte nog te doen. We stijgen via een prima pad geleidelijk omhoog. Er is weinig schaduw en we merken de hitte al goed. Het plan om helemaal tot de waterval te lopen, laten we varen. Waarschijnlijk zit er toch nauwelijks water in. We volgen onze weg via een ander pad en komen even in een bosje met een watertje. Ons even opgefrist en weer verder, nu heerlijk dalend.  Tegen twaalf terug bij de receptie van de camping. Daar wat inkopen gedaan en hebben Henriette en ik een leuke Afrika tas gekocht.
Daarna wat geklungeld. Het is veel te warm om veel te doen. Het was zeker 35 graden. En dat in de lente!

DCIM100GOPRO

Wat een heerlijk ontbijt. Gisteren hadden onze gastheer en gastvrouw al laten zien dat ze konden koken. Aan een prachtig gedekte tafel, werden we verrast met een voorafje van komkommersoep.
Daarna werkelijk perfect klaar gemaakte bief met broccoli en aardappelen. Toetje heerlijk chocolade ijs.
Het was gisteravond een beetje fris. Het haardvuur brandde terwijl we aten. Heel gezellig allemaal.
Vandaag na een goed ontbijt weer op pad, richting Drakensbergen.
Een goede 220 kilometer. Echt haasten hoeven we ons dus niet. Het is negen uur en de zon brandt al behoorlijk. Het zal een hele warme dag worden is voorspeld.
Onderweg kunnen we al genieten van prachtige vergezichten, richting Drakensbergen.
Tegen drie uur arriveren in een verzengende hitte, het zal zo’n 35 graden zijn, in Mahai camping. We vinden gelukkig een mooie plek in de schaduw.
Onder hele hoge dennen, hebben ze prachtige campingplekken gecreëerd! Gelukkig. Wie had nu zo’n hitte in het voorjaar verwacht. Wij niet, maar ook de Afrikaners niet. Het is heel droog, veel te droog voor de tijd van het jaar. Rivieren hebben nog nauwelijks water. Het is op dit moment een groot probleem voor Zuid – Afrika.
We gaan vanavond braaien. Zoals op elke camping, staat bij elke plek een bbq. Het is heel normaal dat je gaat braaien.
Na een gezellige braai en de nodige wijntjes, op tijd naar bed.

Wat een nacht. Eerst horen we het gebrul van de hyena en allerlei andere niet thuis te brengen geluiden, we zijn echt in de rimboe met wilde dieren om ons heen. Alleen de olifant kan niet bij de tenten komen, de rest van de dieren wel. Dan om vier uur wakker van gefladder om mijn hoofd. Brrrr. Motten zwermen om mijn hoofd. Afschuwelijk! Hadden die al in bed gezeten? Ik ren al gillend uit mijn bed. En Ed lacht zich rot! Nou hij mag in mijn bed. Ik ga wel in de zijne! 😜😜😜😜
Zo gezegd, zo gedaan. Slaap daarna gelukkig door tot half acht.
Tijdens het ontbijt worden we al weer omringd door apen. Ze zijn echt ontzettend brutaal en zitten nog geen drie meter van ons af. Eerst is het nog wel leuk, maar ze komen steeds dichterbij. Net als we ons af zitten te vragen of we het restje komkommer nog mee zullen nemen, is de komkommer al weg. Zo vlug, ongelooflijk, heeft een aap het te pakken. En gaat er mee vandoor.
Als Henriette en ik onze etenswaren in de auto willen pakken, staan er opeens drie apen achter ons. Ze zijn aardig agressief en één benadert ons op nog geen meter en staat op zijn achterpoten, het lijkt alsof hij ons aan wil vallen. We schrikken ons een hoedje en staan te bibberen op onze benen. We schreeuwen, gillen, zwaaien met theedoeken, maar het helpt niet. Alleen als we met een steen gooien, verdwijnt hij een paar meter van ons af. Zo snel als we kunnen, gooien we de boel in de auto. Wegwezen hier.
Vandaag moeten we ongeveer 300 km rijden. Eerst volgen we nog een prachtige route door het park. Wat een landschap, geweldig. Echt savanne. We zien aardig wat neushoorns en kuddes kudu’s.
Als we bij de uitgang komen, wordt ons gevraagd of we de Big Five wel hebben gezien. We antwoordden dat we helaas geen leeuwen hebben waargenomen. We moeten even terug naar paal 28.  Daar moeten ze zijn. En inderdaad langs de rivier ligt een mannetje en twee vrouwtjes. Met het blote oog niet goed te zien, maar ze liggen er wel. Onze dag is helemaal goed!
Nu doorrijden naar Nxala Ranch. Hier hebben we een B&B. We zijn benieuwd.
Onderweg wisselt het landschap van Europese bossen, naar savanne en landbouw. Wat een land.
Zo’n uurtje voordat we bij de B&B zouden zijn, werden we gebeld door de eigenaresse. 6 km voor het huis moeten we een brug over, maar de brug wordt gerepareerd en daar kunnen we niet overheen. We moeten door de rivierbedding. Geen probleem met onze 4×4.
Na wat wildroosters te hebben overgestoken, komen we dan bij de brug in reparatie.
We moeten echt door de rivier. Gelukkig zit er weinig water in en komen we zonder kleerscheuren over het water en de rotsen.
Het huis ligt ver van de bewoonde wereld, echt in the middle of nowhere.
We weten niet wat we zien als we aankomen. Wat een prachtige Lodge. We kunnen kiezen uit vier slaapkamers, allemaal even mooi met een prachtige badkamer. Het huis is omringd door een prachtig park en een vijver. We horen en zien allerlei vogels, vooral een bepaalde gele soort. Die zagen we in de parken sporadisch en hier met tientallen tegelijk!
Hier kunnen we ons verder vandaag wel vermaken!

Na een redelijk goede nachtrust, op tijd eruit. Al weer! 😟😟😟😟 Zes uur.  Keurig op tijd staan we om kwart voor acht klaar voor de walvistocht. Maar helaas: de tocht gaat niet door vanwege een te hoge zee. De zee gaat te keer en de golven gaan te hoog voor een bootje met 10 man. Echt balen, maar het is niet anders. We krijgen ons geld terug en we gaan maar eerst eens koffie drinken. Daarna gaan de mannen op het terras verder met internet voor het sturen van foto’s en verhaaltjes.
Ondertussen halen Henriette en ik de boodschappen en neuzen nog eens wat rond in St. Lucia.
Maar echte leuke dingen hebben we niet gezien.
Dan op weg naar Hluhluwe-Imfolozi Game Reserve.
Een kort ritje van 55 km.
Bij de ingang van het park werd ons geadviseerd om eerst noordelijke de weg te nemen naar Hilltop Resort. Het is een prachtige weg en gaat vrij steil omhoog. Onze auto kan het nog nauwelijks trekken. Bart moet terug in zijn één anders komen we niet boven. In een slakkengangetje bereiken we Hilltop. Het restaurant ligt er prachtig en we genieten van het uitzicht. Verder nu richting ons kamp, Mpila Resort. Hier hebben we een safari tent.
Maar eerst moeten we zelfs in de 4×4 om boven te komen. We zijn blij dat we eindelijk in het resort aankomen.
We hebben elk een safaritent met aparte keuken. Alle kastjes zijn voorzien van slot en grendel. Ook de ingang van de keuken is voorzien van een groot slot. Nog geen vijf minuten later is het waarom hiervan volledig duidelijk. Uit het niets zijn we opeens omringd door apen. Ze zitten echt op ons eten te loeren. Terwijl één van ons de keuken bewaakt, haalt de ander de spullen.
We koken zelf in de keuken.
We eten prima, gebakken aardappels, stukje boerenwors en een stukje bief met sla.
Als we heerlijk op ons terras nog een wijntje drinken, zien we tot onze grote verbazing een gevlekte hyena voorbij komen. Zo dichtbij hebben we dit beest nog nooit gezien, maar voordat we van onze verbazing zijn bekomen, is ie in het dichte struikgewas verdwenen.
In de tent, maken we ons bed op met elk een klamboe. Dit is ook echt nodig, het stikt van het ongedierte.
Grote motten, sprinkhanen en vliegen. Ben er niet erg van gecharmeerd.
Gauw onder de klamboe het bed in.

Wat een nacht. Heb vreselijk slecht geslapen. En om zes uur waren de eerste mensen al weer op. Veel geschreeuw van kinderen. Dit zijn we niet gewend.
Om acht uur zitten we al met ons allen aan het ontbijt. Even later worden we getrakteerd op koorzang. Een groepje Zuid-Afrikaners zijn kerkliederen aan het zingen onder begeleiding van gitaarmuziek.
We besluiten om de omgeving te voet te gaan verkennen. Volgens een kaartje kunnen we een trail lopen. Maar wat we ook zoeken, geen trail te bekennen. We lopen over asfalt in de brandende zon terug naar het dorp.
Daar een lampje gekocht, we misten toch wel wat aan gezellig licht.
Daarna een terrasje opgezocht. Het is bloedje heet. We lunchen en lopen dan terug naar de camping. Zien vlakbij de camping een restaurantje. We hebben wel een drankje verdiend. Tenslotte hebben we 12 km gelopen in de brandende zon. De kaart van het restaurantje ziet er helemaal niet gek uit en we besluiten om vanavond daar lekker te gaan eten
We eten er helemaal niet gek. Voorgerecht, hoofdgerecht, desserts, samen met wijnen per stel. 600 rand= € 36,00.

Dit keer gaan Bart en Eddy nog vroeger naar de vogelhut. om kwart over vier is Ed er uit en om kwart voor vijf rijden ze weg.  Om tien uur zijn B+E terug, even snel ontbijten en dan inpakken en op weg naar St. Lucia.
We hoeven maar zo’n twee uur te rijden, gelukkig.
Het is al weer behoorlijk warm.
In St Lucia eerst maar weer boodschappen gedaan.
En een boottrip naar de walvissen geregeld voor maandagmorgen.
wat fruit gekocht en toen door naar de camping.
Het is een grote camping vlakbij de zee. Ook de Afrikaners hebben een week vakantie en daardoor is het behoorlijk druk.  We vinden gelukkig een mooi plekje en staan heerlijk vrij.
we maken een vuurtje zodat we kunnen braaien.
Om half tien naar bed. Voor het eerst slapen we in ons tentje op het dak.